Bhagavad Gita: Chapter 10, Verse 14

ஸர்வமேத¹த்³ருத¹ம் மன்யே யன்மாம் வத³ஸி கே¹ஶவ |

ந ஹி தே¹ ப⁴க³வன்வ்யக்¹தி¹ம் விது³ர்தே³வா ந தா³னவா: ||14||

ஸர்வம்--—எல்லாம்; ஏதத்--—இது; ரிதம்—--உண்மை; மன்யே—---நான் ஏற்றுக்கொள்கிறேன்; யத்—--எது; மாம்--—எனக்கு; வதஸி---—நீ சொல்கிறாயோ; கேஶவ---கேஷி என்ற அரக்கனைக் கொன்ற ஸ்ரீ கிருஷ்ணர்; ந—இல்லை; ஹி—--உண்மையாக; தே-—உங்கள்; பகவான்—உயர்ந்த இறைவன்; வ்யக்திம்—ஆளுமை; விதுஹ—-புரிந்து கொள்ள முடியும்; தேவாஹ்—--தேவலோக தேவர்கள்; ந-—இல்லை; தானவாஹா---பேய்கள்

Translation

BG 10.14: ஓ கிருஷ்ணா, நீ என்னிடம் சொன்ன அனைத்தையும் நான் உண்மையாக ஏற்றுக்கொள்கிறேன். ஓ சிறந்த இறைவனே, தேவர்களாலும், அசுரர்களாலும் உமது உண்மையான ஆளுமையை புரிந்து கொள்ள முடியாது.

Commentary

ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் தெய்வீகச் செழுமையையும், வரம்பற்ற மேன்மையையும் சுருக்கமாகக் கேட்டதால், அர்ஜுனனுக்கு அவற்றை மேலும் கேட்பதற்கான தாகம் அதிகரித்தது. ஸ்ரீ கிருஷ்ணரிடம் இருந்து அவரது மகிமைகளை மேலும் கேட்க விரும்பிய அர்ஜுனன், ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் தெய்வீகச் செழுமையையும், வரம்பற்ற மேன்மையையும் தான் முற்றிலும் நம்புவதாக இறைவனுக்கு உறுதியளிக்க விரும்புகிறார். யத் என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்துவதன் மூலம், ஏழாவது முதல் ஒன்பதாம் அத்தியாயங்கள் வரை ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் தன்னிடம் என்ன சொன்னாரோ அது உண்மை என்று உறுதிப்படுத்துகிறார். ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் கூறியவை அனைத்தும் உண்மையே அன்றி எந்த உருவக விளக்கமும் இல்லை என்று அவர் உறுதியாகக் கூறுகிறார். அவர் ஸ்ரீ கிருஷ்ணரை பகவான் அல்லது ஒப்புயர்வற்ற கடவுள் என்று அழைக்கிறார். தே³வி ப⁴க³வத¹ பு¹ராணத்தில் பகவான் என்ற வார்த்தை பின்வரும் முறையில் வரையறுக்கப்பட்டுள்ளது:

ஐஷ்வர்யஸ்ய ஸமக்³ரஸ்ய த⁴ர்மஸ்ய யஶஸஹ ஶ்ரியஹ

ஞானவைராக்³யோஶ்சை¹வ ஸன்னாம் ப⁴க³வான்நிஹி .

'பலம், அறிவு, அழகு, புகழ், செல்வம், துறவு ஆகிய இந்த ஆறு ஐஸ்வர்யங்களையும் எல்லையற்ற அளவிற்கு உடையவர் பகவான்.’ தேவர்கள். (தேவலோக தேவர்கள்) தானவர்கள் (அசுரர்கள்), மானவர்கள் (மனிதர்கள்) அனைவருக்கும் புரிந்து கொள்ள வரையறுக்கப்பட்ட திறன்கள் உள்ளன. பகவானின் ஆளுமையை அவர்களால் முழுமையாகப் புரிந்துகொள்ள முடியாது.